مستند پرتره از زنی نود ساله که حالا در فرانسه زندگی میکند و معروفیتش برای این است که از اشویتش المانها جان سالم به در برده.سیزده سالگی او در جنگ جهانی دوم سپری شده و سالهای سال بعدش هم در زندگی دوام اورده .
فیلم با جشن امضای کتاب او اغاز میشود. کهولت سن امکان فیلمسازی را از او گرفته و او به نوشتن کتاب روی اورده. بعد از اولین کتابش که خاطرات جنگ بوده حالا کتاب دومش را برای خوانندگان امضا می کند. پیر و چروکیده با موهایی قرمز و انگشترهای خاصی که میگوید دوستشان دارد. او زن شیرینیست با موهای قرمز. قرمز زمانی رنگ موهای واقعی خودش هم بوده.
کتاب دوم او (( عشق پس از.)) به مردهای زندگیش پس از جنگ می پردازد. نتیجه یک عمر زندگی، چمدانی بوده پر از نامه های عاشقانه که الهام بخش نوشتن کتاب دومش میشود و بیشتر از همه مهمترین مرد زندگیش که بیش بیست سال از مارسلین بزرگتر بوده. سالهای سال با هم زندگی میکنند و فیلمهای مهمی میسازند . مستند های مهمی از چین و ویتنام.
(( همه ی ادمها رویاهایی دارند که به برخی شان میرسند و به برخی شان نه. دیوانگیست که ادمی دست از رسیدن به رویاهای واقعیش بکشد.)) بعدش به رویاهای واقعی خیلی فکر کردم.
واقعی تر از خیال هم چیزی هست؟
هست اگر که در قفس نباشی
کارگردان: کوردلیا دووراک - محصول فرانسه و هلند
درباره این سایت