و هنوز در ادبیات کشورهای اسکاندیناوی هستیم .و این بار یوناس یوناسون. بحث جالبی شکل گرفته در کلاس و ان این که چند تا از آقایان برگزار کننده این جلسات، این کتاب و مشابه ان را ادبیات نمی دانند . درواقع فقط بیگانه کامو را ادبیات می دانند. و من متعجبم که چطور با اطلاعاتی که دارند فقط شاهکارها را می بینند و نمی توانند بپذیرند که آثار شیرین هم میتواند ادبیات باشد و می تواند حرف داشته باشد برای زدن و حداقلش این که می توان دانست، نویسنده کتابی مثل پیرمرد صد ساله ای یا مردی به نام اُوه در چه سرزمینی میزیسته و چقدر دغدغه داشته و این چیزیست که فقط از ادبیات یک مملکت میتوان فهمید.
درباره این سایت